Harry Potter ve Felsefe Taşı
Arka Kapak Yazısı
Harry Potter sıradan bir çocuk olduğunu sanarken, bir baykuşun getirdiği mektupla yaşamı değişir: Başvurmadığı halde Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu'na kabul edilmiştir. Burada birbirinden ilginç dersler alır, iki arkadaşıyla birlikte maceradan maceraya koşar. Yaşayarak öğrendikleri sayesinde küçük yaşta becerikli bir büyücü olup çıkar.
Harry ile tanıştığımız bu kitapta, büyücülerin dünyasına adım atıyoruz. Mugglelarla (büyü yapamayan insanlar) yaşayan Harry daha bebekken çok güçlü bir büyücü olan Voldermort'un öldürücü lanetinden sağ kalmıştır, yavaş yavaş bazı şeyleri öğrenen Harry ile birlikte büyücüler dünyasını tanımaya başlayan ben de 'keşke gerçek olsa' dedim. Serinin en kısa kitabı Felsefe Taşı. Konu olarak inanılmaz sağlam, kurgusu zaten müthiş 😁 Kolaylıkla okunabilecek bir kitap. İlkokulda hayatımın büyük bir bölümünü işgal eden bir seridir kendisi. Okurken çocukken yaptıklarım aklıma geldi diyebilirim. Bir de benden size tavsiye, kitabı filminden önce okuyun. Çünkü neredeyse her yerinde filmle karşılaştırdım elimde olmadan. Yine de tekrar okurken çok zevk aldım. Bazıları seriye çocuk kitabı diyor ama bence tam bir saçmalık. O zaman bütün fantastik kitapların çocuk kitabı olması lazım. Bu arada favori karakterim -hem kitapta hem filmde- Severus Snape. Hazır adı geçmiş iken Snape'e hayat veren Alan Rickman'ı da anıyorum. Huzur içinde yatsın çocukluğumun sevgili adamı 💕
Harry Potter ve Sırlar Odası
Arka Kapak Yazısı
Dursley'ler o yaz öylesine çekilmez olmuşlardır ki, Harry bir an önce okulu Hogwarts'a geri dönmek için can atmaktadır. Eşyalarını toplarken ortaya çıkan ev cini Dobby ise onu uyarır: Hogwarts'a dönerse, bir felaket olacaktır. Olur da: Sırlar Odası'nın açılmasıyla ortaya çıkan karanlık bir güç, Hogwarts'takileri taşa çevirmeye başlar. Harry, hayatını tehlikeye atarak, Oda'nın elli yıllık ölümcül gizemini çözmeye çalışır. Ve gerçekten de başına gelmedik felaket kalmaz.
Yavaş yavaş Voldemort'un yeniden dönmeye başladığını görüyoruz. Pis herif. 😂 Bu kitapta favori karakterim -Snape dışında tabi o her zaman ilk sırada- Gilderoy Lockhart. Aramıza yeni katılan Lockhart, biraz salak ama bunu göstermemeye çalışırken yaptıkları insana kahkaha attırıyor 😁 Özellikle Snape'le olan düello sahnesi hem kitapta hem filmde favorim. Asistanım Snape falan demesi özellikle çok komik yani koskoca Voldemort'a yalan söylemiş adama asistan demek 😁 Neyse konunun dışına çıktım biraz sanki, o yüzden son favori sahnemi de söyleyip bitireyim. Harry, Dumbledore'un odasına girdiğinde Fawkes'in can çekiştiğini görür. Zaten şatoda olanlardan sorumlu tutulurken bir de kuşun ölmesinin üstüne tuz biber serpeceğini düşünür ve tam o sırada Fawkes(Zümrüdüanka kuşu) kül olur. Resmen hayattaki şansım diyebilirim buradaki olaya 😁
Harry Potter ve Azkaban Tutsağı
Arka Kapak Yazısı
Sirius Black adında azılı bir katil, tüyler ürpertici Azkaban kalesinde tam on iki yıl boyunca tutsak kalmıştır. Tek lanetle on üç kişiyi birden öldüren Black'in, Karanlık Lord Voldemort'un hizmetkarı olduğuna kesin gözüyle bakılmaktadır. Bir yolunu bulup Azkaban'dan kaçan Black'in peşinde olduğu bir tek kişi vardır: Harry Potter. Harry, büyücülük okulunun sihirli duvarları arasındayken, arkadaşları ve öğretmenleriyle birlikteyken bile güvende değildir. Çünkü aralarında bir hain olabilir.
'Ne kadar yazık.' cümlesini en çok kullandığım kitap kendisi. Bu kitapta Snape'e çok gıcık olduğumu itiraf ediyorum 😂 Allah kimsenin başına öyle bir öğretmen vermesin 😂Favori sahnem Snape ile Çapulcu Haritası arasında geçen sahne 😁Burada en sevdiğim cümleyi yazmak istiyorum. "Mr. Kılkuyruk, Profesör Snape'e iyi günler diler ve saçını yıkamasını salık verir, pis herif." Burada gerçekten gülmekten öldüm. İlk başlarda kafamızda oluşan bu 'kötü Snape' olgusuna çok yazık.. Neyse spoiler yok demiştim 😊 Defalarca okusam da sanki ilk defa okumuş gibi oluyorum bu seriyi. Galiba cidden çok seviyorum..
Harry Potter ve Ateş Kadehi
Arka Kapak Yazısı
Büyücülük okulunda dördüncü sınıfa geçen Harry, yaz tatilinde Dursley'lerden izin koparıp arkadaşlarıyla birlikte Quidditch Dünya Kupası finalini izlemeye gider. Bu yıl Hogwarts'taki en büyük yenilik ise, Üçbüyücü Turnuvası'dır. Üç rakip büyücülük okulunun katılımıyla gerçekleşen bu etkinlik yüz yıldan beri ilk kez düzenlenmektedir. Harry, istemediği, yaşı bile tutmadığı halde, kendini bu turnuvanın içinde bulur. Oysa onun tek istediği, büyücülük standartları içinde olabildiğince 'normal' bir yaşam sürmek, yeni büyüler öğrenerek kendini geliştirmek, Cho'yla ilgili hayaller kurmak, Ron ve Hermione'yle hoşça vakit geçirmektir. Ancak, alnındaki yara izinin ikide bir acıması, korkunç olayların yaklaşmakta olduğunun habercisidir.
Serinin dördüncü kitabı olan Ateş Kadehi kesinlikle en heyecanlı kitaptı. Resmen elimden bırakamadım diyebilirim. Favori yerlerim turnuvadaki görev sahneleriydi. İnanılmaz aksiyon doluydu. Kitap resmen insanı içine çekiyor. Seride ilerledikçe bazı olaylar yerine oturmaya başlıyor. Kimin iyi kimin kötü olduğu yavaş yavaş ortaya çıkıyor. Bazı sahneleri filmde daha iyiydi ya da komikti demek daha doğru olacak. Her neyse seriyi zaten kesinlikle tavsiye ediyorum zaten 😁
Harry Potter ve Zümrüdüanka Yoldaşlığı
Arka Kapak Yazısı
Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu'ndaki beşinci yılında Harry, hayatını cehenneme çeviren sihirli/sihirsiz pek çok şeyle başa çıkmak zorunda: Yaz tatilini yanlarında harcadığı aptal akrabaları; ergenlik çağının isyanları, heyecanları, korkuları; onun gösteriş düşkünü bir yalancı olduğunu düşünenler; okulun işleyişine burnunu sokan Sihir Bakanlığı; öncekileri mumla aratan yeni bir Karanlık Sanatlara Karşı Savunma öğretmeni; yine karşı karşıya geldiği Ruh Emici'ler ve Ölüm Yiyen'ler; varlığını her zamankinden çok hissettiren Voldemort; ağır dersler, zor sınavlar, acımasız cezalar; sürekli yinelenen bir kabus ve acıyan yara izi; ona en yakın insanlardan birinin ölümü; beş yıl gecikmeyle öğrendiği bir gerçek...
Seride aksiyon Ateş Kadehi'nden sonra zirvelere tırmanıyor resmen. İnanılmaz heyecanlı bir kitaptı. İnsanın okurken elinden bırakası gelmiyor. Bu kitapta favori karakter yerine en gıcık olduğum karakteri söylemeyi uygun buldum 😁 Dolores Umbridge tabikide. Okuyanlar bilir ne kıl bir karakter olduğunu, zaten okuyanların %99.9999'u sinir olmuştur kesin 😁 Ama sonunda iyi oldu o ayrı 👍 Filmde inanılmaz derece çok sahne kesmişler, genel olarak aynı tabi kaçırılan bir şey yok ancak neden bu kadar fazla kısa kesmişler pek anlayamadım. Yavaş yavaş sevdiğimiz karakterleri de kaybetmeye başladık ne yazık ki.. Seride en kötü olay bu zaten 😢Çok üzülüyorum iyi karakterlerin ölmesine 😭
Harry Potter ve Melez Prens
Arka Kapak Yazısı
Büyücüler dünyasında devam eden karmaşa artık Muggle'ların dünyasını da etkilemeye başlamıştır. Harry Potter, Hogwarts'taki altıncı yılını Feci Yorucu Büyücülük Sınavlarına hazırlanarak geçireceğini düşünmektedir. Artık Quidditch takımının da kaptanıdır. Ancak Diagon Yolu'ndaki okul alışverişi sırasında Draco Malfoy'un bir şeyler çevirdiğini fark eder. Lord Voldemort'un geçmişiyle ilgili pek çok bilinmeyen ortaya çıkarken bir yandan da Malfoy'un neyin peşinde olduğunu öğrenmeye çalışan Harry'yi yine zor günler beklemektedir.
Bir yandan Voldemort'un geçmişini öğrenirken diğer yandan her zamanki Hogwarts olaylarına tanık oluyoruz. Yavaş yavaş tanıdığımız, sevdiğimiz karakterleri tek tek kaybediyoruz. Kitapları okuduğum, filmlerini izlediğim her seferde aynı duygular -hüzün, şaşkınlık- uyanıyor bende. Galiba seriyi güçlü yapan da bu. kitaba ne yazsam bilemedim... En iyisi siz okuyun...
Harry Potter ve Ölüm Yadigarları
Arka Kapak Yazısı
Sihir dünyası savaşta! Karanlık Lord iyice güç kazanırken iyiler de boş durmuyor. Yedinci yılında Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu'na dönmeyen Harry Potter, Dumbledore'un ona bıraktığı görevi tamamlamaya çalışıyor. Yanında -her zamanki gibi- Ron ve Hermione'yle, bir yandan Voldemort'tan ve onun Ölüm Yiyen'lerinden kaçarken bir yandan da Hortkuluklar'ı yok etmek, Ölüm Yadigarları'nın sırrını keşfetmek zorunda olan Harry kendi geçmişiyle ilgili de pek çok şey öğreniyor.
Serinin en hüzünlü kitabı ne yazık ki. Ölüm sahnelerini okurken sanki gerçekmiş gibi hüzünlendim. Lupin ve Tonks'a çok üzüldüm, tam araları iyi oluyor derken öldüler. Gerçi en güzel ölüm onlarınkiydi bence, iyi günde kötü günde dedikten sonra ölüme birlikte gittiler. Tabi bi de Fred var. Serinin neşe kaynağıydı, çok kötü oldu. Tabi bi de Snape var. Özellikle Severus Snape fanı olarak onun ölümünü çok zor okudum diyebilirim. Bu kitabın diğer bir özelliği de artık her şeyin açığa çıkıyor olması. Kimin gerçekten kötü kimin gerçekten iyi olduğunu anlıyoruz burada. Diğer kitaplarda parça parça verilen bilgiler burada birleşiyor ve bir bütün haline geliyor. Özellikle bir önceki kitapta Lord Voldemort hakkında edindiğimiz bilgilerle birlikte çoğu şeyi anlıyoruz. Çocukluğumun kitabını tekrar okumak bana büyük keyif verdi. Umarım size de bunu biraz geçirebilmişimdir.
Harry Potter ve Lanetli Çocuk
Arka Kapak Yazısı
Harry ait olduğu yerde durmayı reddeden bir geçmişe boğuşurken, en küçük oğlu Albus da istemediği bir aile mirasının yükünü omuzlarında taşımakta zorlanır. Geçmişle gelecek uğursuzca iç içe geçerken hem baba hem oğul tedirgin edici bir gerçeği, bazen karanlığın beklenmedik yerlerden geldiğini öğrenir.
Bu kitabı kesinlikle Harry Potter'ın devamı saymıyorum. Çünkü eğer öyle sayarsam seriye çok ama çok büyük haksızlık olur. Benim gözümde fanfiction 'dan başka bir şey değil; hemde bu zamana kadar gördüğüm en dandik fanfiction. Çoğu kişi kötü falan diyordu ama ben pek inanmak istememiştim. Ne yazık ki bende artık kötü diyorum. Olayları o kadar hızlı geçiyor ki birkaç sayfada 3-4 sene falan geçiyor. Daha olayı kavramadan yeni bir olay çıkıyor karşınıza. Bir de üstüne üstlük bizim tanıdığımız Harry Potter'ı göz ardı edip bambaşka, kıl bir herife dönüştürmüşler. Bir Potterhead olarak bu tiyatroyu yazanları kınıyorum. Rowling nasıl izin verdi aklım almıyor... Bana göre zaman israfıydı ama neyse. Daha fazla yerin dibine sokmadan bitireyim en iyisi 😁
Kitapların alıntıları için instagram hesabıma bakabilirsiniz. Takip etmeyi unutmayın: degisikbirkitapkurdu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder